بدانیم آنچه راکه نمیدانیم...

سکوت میکنم شایدقلبم بتوانددرک کندکه نیست آنچه راکه بایدباشد...ازکجایش بگویم درحالی که آخرش اولش می باشدواولش آخرش همه این رامیدانیم اماچه کنیم که نمی توانیم درک کنیم دراین روزگارسخت باطنمان نمیتواندبرظاهرمان غلبه کندچه کندمگردست خودش است نه این فقط ترس وجودمان است که نمی خواهددست ازسرمان برداردلعنتی چه کارمیشودکردوقتی تنهاباشیم بایدراهی بیاندیشیم یک را ده کنیم وده را صدکمکمان میکنندوقتی جمع شویم که این راهی به ظاهرسخت است ازجان بایدگذشت تابه شهادت رسیدوشهادت راباشهامت وشجاعت امریست عادی برای یک جمع نه برای یک فرد آن روزنزدیک است بااین اوضاع که همه میدانیم امانمیتوانیم به زبان آوریم روزهای خیلی خوب دیگرمعنانداردازورزش بایدگذشت تابه ارزش بایدرسیدآیااکنون ارزشی هست نیست به خدا ارزش را بایددرآسمانهاجستجوکردرفتند آنهاکه آمدنددیروزوبه زودی خواهندرفت آنهاکه امروزآمدندواینهاهمه رفتنی هستندماهیچ نمیدانیم زیرا غیرتمان شده ترس ومرگ ودرگره زندگی شده ایم طعمه بی هیچ وبایدگفت آنچه راکه چشم می بیندنه آنچه درخواب می بیندهست هست هست به ماکه میرسدمیگویندتمام شد فردا می آیدیاکه اصلانیست نیست ونیست روزهای طلایی درراهنددست خودمان است اگربخواهیم میتوانیم همین امروزکه نه همین حالابدستش بیاوریم امانمیخواهیم زیرا نمیفهمیم انتظاربایدکشید...طنزورزش سنان اندیشه ای برای جوانان...قسمت بعدی به زودی